8 nawyków udanej komunikacji rodzinnej

Kiedy sugeruję, że rodziny powinny być w stanie „rozmawiać o wszystkim”, może to wydawać się niektórym zniechęcać, a wręcz niemożliwe dla innych. W konsekwencji niektóre rodziny unikają pewnych tematów, zwłaszcza tych dotyczących bogactwa, pieniędzy, związków, uczciwości rodzinnej, kwestii uprawnień i śmierci. Jeśli rodziny czują się zmuszone (lub zmuszone) do prowadzenia tych trudnych rozmów, niektóre rodziny wskakują do rozmów bez umiejętności, a następnie zastanawiają się, dlaczego rzeczy się psują i palą. Ale te umiejętności można zdobyć dzięki praktyce i zaufaniu. Komunikacja to sport oparty na umiejętnościach.

Na początek wymieniłem 8 nawyków udanej komunikacji rodzinnej:
1. Zadawaj pytania

Większość rozmów jest jak mecz tenisowy, a opinie wygrywają, aż ktoś wygra. Kiedy chcę przełamać saldo opinii w rozmowach, które ułatwiam, nie pozwolę, aby ludzie wyrażali opinie, dopóki nie zadają 3 pytań osobie, która przemawiała. To dobra praktyka, ponieważ jest to pierwszy krok do zrozumienia perspektywy innych ludzi.
2. Dopasuj ton do pożądanego wyniku

Nasz ton głosu dyktuje, jak ludzie będą interpretować to, co mówimy, niezależnie od tego, co faktycznie mówimy. Często poproszę kogoś, aby powtórzył proste pytanie, takie jak „Gdzie idziesz?” W 5 lub 6 tonach (agresywny, empatyczny, natrętny, szczery …), aby mogli usłyszeć, jak brzmią różne dźwięki. Kiedy ludzie mają niewyrażone uczucia, które różnią się od tego, co mówią, ich prawdziwe uczucia często przechodzą przez ton ich głosu.
3. Odpowiadaj kontra reaguj

Jeśli światło „sprawdź silnik” oznacza, że ​​trzeba zbadać coś w silniku samochodu, nasze reakcje są takie same – dzieje się w nas coś, co musimy zbadać. Generalnie winimy kogoś innego za to, dlaczego reagujemy, i rzutujemy na nie przyczynę naszej reaktywności. Reakcje powinny zawsze prowadzić do refleksji; „Dlaczego zareagowałem? Co się ze mną stało? „Refleksyjny wygląd wewnątrz spowalnia proces i powoduje, że reaktywność nie wzrasta, staje się agresywna lub staje się wysoce osobista.
4. Unikaj absolutyzowania

„Absolutyzowanie” to wielkie słowo, ale prosta koncepcja i umiejętność. Po prostu nie używaj słów i zwrotów – np. Zawsze, nigdy, beznadziejnie, zapomnij, jestem stąd, nie mów do mnie – w sposób, który czyni absolutną konkluzję i przerywa rozmowę. Skuteczna komunikacja daje ludziom przestrzeń do wyrażania opinii, pozostawia pole do dialogu, pozwala czerpać korzyści z wątpliwości i stwarza okazje do zaangażowania.
5. Przetwórz głośno

Nauczenie się zwerbalizowania tego, co myślisz i czujesz w sposób, który inni mogą usłyszeć, to umiejętność, którą można rozwinąć. Często ludzie przychodzą do mnie i mówią coś takiego: „Naprawdę chcę porozmawiać z moimi dziećmi o moich planach majątkowych … ale nie jesteśmy dobrzy w dzieleniu się naszymi myślami na głos … dzieci mają bardzo różne poglądy na temat bogactwa … często są konfrontacyjne ze sobą … uniknąłem w ogóle z nimi rozmowy i po prostu podejmuję decyzje w sekrecie. Ale to nie jest dla mnie dobre, więc co mam im powiedzieć? „Moja odpowiedź jest prosta:” Twoje uczucia i obawy związane z rozmową są prawdziwym planem, który musisz omówić z nimi „, więc zrób to oświadczenie zaczynają pomagać w dyskusji.

6. Ponownie przetworzyć zepsuty proces

Co to jest zły proces? Krzyczenie, wrzaskliwość, reaktywność, odkładanie, wychodzenie, zamykanie i wszystko, co nie sprzyja zdrowemu kontaktowi i komunikacji. Ponowne przetwarzanie niewłaściwego procesu to coś więcej niż powiedzenie, że jest ci przykro. Przetwarza się na głos to, co próbujesz powiedzieć, i jak się czujesz ze złym procesem.
7. Pielęgnuj pozytywne atrybuty

Atrybucje to wierzenia, które posiadasz w stosunku do innych ludzi – a wszystkie wypowiedzi i zachowania są zgodne z naszymi przekonaniami. Często członkowie rodziny wymieniają wszystkie atrybucje, które mają wokół siebie. Gdy zidentyfikujemy jakiekolwiek negatywne atrybuty, możemy pracować nad zmianą lub przeformułowaniem ich w taki sposób, który pozwoli nam skuteczniej angażować się. Myślenie lub mówienie „jesteś chciwy” to negatywna atrybucja versus „pomóż mi zrozumieć, czego możesz potrzebować”.
8. Nie personalizuj

Podobnie jak wierzenia, czasami zapominamy, że możemy zdecydować się wziąć coś osobiście, czy nie, nawet jeśli miał to być osobisty atak. Jeśli współmałżonek prosi o podniesienie butów, masz wybór: „Ok, to moje buty, a ja je odbieram”. Ale nawet ta niewielka prośba może zostać spersonalizowana po prostu przez opowiadanie historii, która mówi, że twój współmałżonek to jest nag. A co, jeśli to naprawdę prawda? Twój współmałżonek jest nieubłagany, nie docenia cię ani nie pomaga bardzo często. Nadal możesz nie personalizować i (1) podnosić buty i (2) prowadzić niereaktywną rozmowę o tym, jak się czujesz i co chcesz zmienić w związku.

Jak w przypadku każdego hobby lub sportu, nauka komunikacji wymaga zaangażowania i poświęcenia, aby zapewnić postęp. Ale stosując te zasady przewodnie, komunikacja rodzinna – niezależnie od tego, czy dyskusja dotyczy planowania majątkowego, czy zdrowotnych – staje się nie tylko okazją do rozwiązania problemów dotyczących wielu pokoleń, ale przede wszystkim szansą zainspirowania zbiorowej inwestycji w najważniejszy zasób ze wszystkich: twoja rodzina.

Dodaj komentarz